Banden Die Binden

Banden Die Binden

Obsessie Series

Auteur: Amy Blankenship

Translator: Angelique Hofland

Copyright © 2012 Amy Blankenship

Dutch Edition Published by TekTime

All rights reserved.

Hoofstuk 1 “Sanctuary”

Angel Hart keek naar buiten door het dikke raam, wilde ineenkrimpen op deze hoogte van de helikopter zoals het vloog naar het resort waar ze was opgegroeid. Ze hield zielsveel van deze plek… maar vond het leuker vanaf de grond. Vliegen was haar enige fobie en dat had ze de afgelopen tien uur gedaan.

Haar pony uit haar ogen blazend, keek ze richting haar broer Tristian, zich afvragend wat hem bezielde om hen op het vliegveld te ontmoeten wetende dat hij de weg naar huis terug moest vliegen in de helikopter.

Ze wist dat Tristian een hekel had aan vliegen nog meer dan zij en zag dat hij iemand een berichtje stuurde met zijn mobiele telefoon om bezig te blijven. Misschien was hij wel over zijn angst heen ze hadden elkaar bijna twee jaar niet gezien, ze hadden elkaar wel gesproken via de telefoon en elkaar bijna dagelijks berichtjes gestuurd. Het maakte haar eigenlijk ook niet uit waarom hij het had gedaan, omdat hij bij haar was dat had een kalmerend effect op haar en daar was ze dankbaar voor.

Om aan het lawaai van de helikopter te ontsnappen, ging Angel terug in gedachten over de laatste twee jaren. Toen haar ouders gingen scheiden, haar vader had haar meegesleept naar Californië terwijl Tristian gedwongen werd om te blijven op Sanctuary met hun moeder. Omdat het te ver was om te rijden en beiden niet graag vlogen….. de afstand was de enige reden dat ze elkaar niet persoonlijk hadden ontmoet.

Ze had zich niet gerealiseerd hoe erg ze Tristian had gemist totdat ze hem zag staan op het vliegveld, helemaal alleen. Hij leunde tegen een muur tegenover de deur waar ze doorheen waren gekomen. Zodra ze elkaar zagen, rende ze richting hem en hij hield zijn armen open om haar op te vangen.

Haar grote broer…. Tristian was degene waar ze als eerste tegen praatte ’s morgens en hij was de laatste die ze zag voor het slapen gaan. Opgroeien, ze hadden zelfs hun ouders ervan overtuigd dat ze een probleem hadden met slaapwandelen omdat ze midden in de nacht wakker werden en in slaap vielen in elkaars bed.

Hun moeder had geprobeerd het te stoppen toen ze ouder werden door ‘s nachts hun slaapkamer deuren op slot te doen. Angels lippen versmalde toen ze zich herinnerde wat hun moeder had gezegd de laatste keer dat ze hun slapend in elkaars armen betrapte.

“Het is een zonde, hoe jullie twee je gedragen…. jullie gedragen je meer als geliefden dan als broer en zus.” Isabel Hart’s stem was die avond veranderd van moederliefde naar een stem vol walging.

Tristian had al snel een manier gevonden om deze stomme sloten te omzeilen. Hij sneed een stuk uit de muur achter zijn kast, zodat hij gemakkelijk de smalle gangen in kon die door de muren van het hotel liepen waar ze woonden. Hetzelfde had hij gedaan met haar kast en elke avond sloop hij naar haar kamer en sliep met haar….de wekker was gezet zodat ze niet betrapt zouden worden.

Hij vertelde haar dat hun moeder de viezerik was… denken dat hun relatie fout en vies was. Hij had haar erop gewezen dat er in kleinere landen, hele families samen douchten en sliepen, en dat in andere landen, het vrij normaal was om te trouwen met familie. Tristian overtuigde haar ervan dat hun moeder de zondaar was omdat ze hun uit elkaar wilde halen.

Angel had lang geleden al besloten dat het een geheim was van haar en Tristian en het niemand anders aanging…. ze vertrouwde hem.

Tristian was weinig veranderd sinds de laatste keer dat ze hem had gezien, met zijn jonge, onschuldige uiterlijk. Maar, tegelijkertijd, zag ze veranderingen die zij niet had meegemaakt. Zijn blonde haar was donkerder geworden… highlights van platina blond en rossig blond stond hem geweldig met z’n lichte teint en groene ogen.

Ze glimlachte denkend hoe goed hij zou passen bij de surfer dudes in Californië met zijn alternatieve kapsel. Het was rondom bijna net zolang en hij droeg alles naar één kant en liet het over zijn oog hangen tot over zijn kin. Ze kon ook het zwarte leer zien van de kruisketting, die boven zijn kraag uitkwam, die ze hem voor Kerst had gestuurd.

Ze had het gevoel dat zij het meeste was veranderd. Toen ze Sanctuary had verlaten, was ze pas zestien. Ze was bijna elke dag van haar leven samen geweest met Tristian, Hunter en Ray….ze had zich eenzaam en verloren gevoeld in L.A. Ze was zelfs nooit naar een echte school geweest omdat hun oma altijd privé leraren inhuurde om hun thuis les te geven.

Het was een cultuurschok om naar de middelbare school te gaan in L.A.

Toen besefte ze dat haar familie, die zoveel geld had, hen volledig van de buitenwereld had afgesloten zodat ze niet wisten wat normaal was. Toen ontmoete ze Ashton Fox. Elke keer als zij het penthouse van haar vader verliet, was Ashton daar of hij dook ergens op waar zij was…. toeval. Hij maakte haar al snel aan het lachen en liet haar een totaal nieuwe wereld zien.

Angel maakte de fout om weer door het raam te kijken juist nu ze over een lage vallei vlogen, het voelde alsof ze torenhoog waren.

Ze kneep nog wat harder in Ashton ’s hand en besloot naar hem te kijken in plaats van naar het duizelingwekkende uitzicht. Zijn ijsblauwe ogen lachten om haar nervositeit maar dat maakte haar niks uit…niet echt. Ze was blij dat hij niet naar haar had geluisterd toen ze had geprobeerd hem ervan te overtuigen om niet met haar mee terug te gaan naar Sanctuary voor een week.

Via de microfoon in de koptelefoon vroeg ze, “Ash, heb je eerder in een helikopter gezeten? Je gaat er heel erg goed mee om.”

“Nee, maar ik geniet van elke minuut,” Ashton grijnsde naar haar. “Je familie is een beetje excentriek, denk je niet? Een helikopter haalt ons op van het vliegveld terwijl een limousine onze bagage brengt. En ik maar denken dat mijn familie rijk was.” Hij bewoog zijn wenkbrauwen om haar aan het lachen te maken.

Hij wist dat ze angstig was omdat ze hard in zijn hand kneep. Haar kwetsbaarheid maakte haar nog dierbaarder voor hem. Ze leek totaal niet op die zwervers uit L.A. die hij had gedate. Zijn gedachten werden onderbroken door de stem van haar broer door de koptelefoon.

“Het is altijd zo,” Tristian keek naar zijn zus wetende dat ze het hier mee eens was. Ze hadden de volwassenen van de familie Hart dit spelletje hun hele leven al zien spelen. “De familie Hart probeerde altijd elkaar te overtroeven. Het feit dat onze oma eigenaar is van deze helikopter en van het hele Sanctuary was haar kleine overwinning tegenover haar drie kinderen…..en de wereld,” hij mompelde het laatste gedeelte met enige sarcasme.

“Zo is het genoeg, Tristian.” Malcolm Hart keek teleurgesteld naar zijn zoon en draaide met zijn rug naar zijn nieuwe vriendin, Felicia. Hij besloot het gebruik van de koptelefoon over te nemen de rest van de vlucht om zo te voorkomen dat zijn zoon nog meer beledigingen uitte in het bijzijn van hun gasten.

Hij lachte naar de mooie roodharige die hij pas twee weken geleden had ontmoet. Hij had haar verleid met geld, alleen maar om haar mee te nemen en te showen aan zijn ex-vrouw, Lily. Zij was degene geweest die had aangedrongen op de scheiding, dus nu zou hij dat er wreed bij haar gaan inwrijven.

Malcolm stapte in de gidsmodus en wees naar het raam, terwijl hij zag dat ze er bijna waren. “Dat is het resort net voor de opkomst, Sanctuary .... bekend om zijn beroemde trouwkapel en bruidssuite.” Malcolm grijnsde naar Felicia. Hij wist dat als hij haar hoop bleef geven, ze haar rol behoorlijk goed zou spelen voor Lily.

"Omdat de top van de berg vrij vlak is, heeft deze plek alles wat je maar kunt bedenken, waaronder een spa, een enorme vijver, en binnen-buitenzwembaden ....en nog meer. We bezitten ongeveer 30 mijl in alle richtingen en hebben het land bestempeld als een wildreservaat zodat niemand er ooit op kan bouwen en zijn schoonheid kan bederven. Er is maar één weg die naar de berg leidt en de poort aan de onderkant houd overtreders op afstand.”

“Wauw…. Dit is fantastisch,” zei Felicia met een behoeftig klinkende stem.

“En aan de voet van de berg is een Apache Indianen reservaat,” ging hij verder.

“De meeste werknemers op het resort zijn Apache.” Malcolm's ogen waren vergeven van herinneringen aan de mooie meisjes die zijn ouders hadden ingehuurd van het reservaat. Zijn tienerjaren waren degenen die hij voor geen goud had willen missen.

“Echte Indianen?” Felicia sloeg haar wimpers op en keek angstig naar hem, hopend dat haar suikeroom haar zou beschermen. Als ze het goed speelde had ze alles wat ze wilde.

"Wat ben je? Vijf? 'Tristian stak zijn hand uit en deed de koptelefoon af, misselijk en het was niet van de helikoptervlucht.

Hij ergerde zich hieraan en voelde hoofdpijn aankomen ... de laatste tijd was hij alle tolerantie voor domme mensen kwijt. Hij greep in zijn zak en haalde een klein flesje drank tevoorschijn, alleen deze had geen alcohol. Het was een Indiaanse remedie tegen hoofdpijn die zijn vriend Hunter voor hem had gemaakt en die werkte meestal binnen enkele minuten. Hij hoopte maar dat het krachtig genoeg was om er vanaf te komen, veroorzaakt door deze stomme heli en zijn vader.

Hij wist wat zijn vader van plan was. Felicia was waarschijnlijk midden twintig en leek meer op zijn vaders trofeeënslet dan op een vriendin. Het waren momenten als deze die hem blij maakten dat hij niet bij zijn vader woonde.

De hele situatie maakte hem nog steeds pissig. Het was niet de schuld van Angel dat hun ouders niet met elkaar konden opschieten, dus waarom moest ze haar huis verlaten? De scheiding had hem boos gemaakt toen hij erachter kwam dat de plaatselijke rechter één kind per ouder had besloten. Omdat Angel zestien was geweest en hij zeventien, waren ze tegen hun wil gescheiden geweest.

Als hij toen had geweten wat hij nu wist ... dan had hij dit nooit laten gebeuren. Omdat hij niet slim genoeg was geweest om het te stoppen ... hij had Angel al bijna twee jaar niet gezien en daarom had hij de fout gemaakt haar vandaag op het vliegveld te ontmoeten. Hij had haar zo erg gemist.

Om zijn lippen hing een boosaardig lachje en herinnerde zich dat de domme plaatselijke rechter, die hem en zijn zuster had opgesplitst, een paar dagen nadat Angel gedwongen was weg te gaan, gedood was in een bizar ongeluk. Tristian haalde zijn schouders op toen hij naar zijn zus keek. Tot dan toe hadden ze hun hele leven in Sanctuary gewoond.

Van de zeven kleinkinderen waren hij en Angel oma Hart’s favoriet en alles was nog beter geworden toen hun opa drie jaar geleden van de trap was gevallen en zijn nek had gebroken.

Tristian's ogen verhardden zich bij de gedachte. Ze hadden geen traan gelaten toen het gebeurde omdat noch hij, noch Angel de oude man konden uitstaan. John Hart was een gemene, enge man geweest.... hij keek hen altijd aan en zei haatdragende dingen als hij dacht dat niemand luisterde. Toen hij opgroeide, hadden hij en zijn zus er een wedstrijd van gemaakt om hun grootvader te ontwijken.

John Hart was altijd heel gemeen tegen hem…. behandelde hem anders dan de andere kleinkinderen. Tristian stopte de nare gedachten weg en besloot dat zijn opa dit niet waard was.

Zijn blik ging van zijn zus naar haar vriend Ashton Fox. Het was de eerste keer ooit dat hij een vriend van haar zag. Tristian hield zijn commentaar voor zichzelf terwijl hij naar de universiteit keek. Uit alle informatie die hij had verzameld ... leek Ashton in orde, en hij had dat graag anders gezien omdat hij wilde dat Angel terugkeerde naar Sanctuary. Dat zou niet gebeuren als ze van haar leven genoot in Californië.

Ashton Fox zou deze week eenentwintig worden .... het maakte hem niks uit. Misschien zou hij een verjaardagsfeestje geven en hem zo dronken laten worden dat hij zou gaan overgeven over Angel ... misschien zou dat helpen om hun band voldoende te verbreken om haar thuis te krijgen. Zo niet, dan was het samen met hem, Hunter en Ray ... ze konden wel iets verzinnen.

Tristian bedacht nog meer redenen om Ashton niet leuk te vinden. Hij had zelfs zijn oom Robert, die advocaat was, gevraagd om zijn achtergrond te checken. Robert Hart had bevestigd dat Ashton vermogend was…. niet zo vermogend als hen.

Toch moest Tristian toegeven dat het genoeg was om hem ervan te weerhouden om met zijn zus te daten alleen vanwege haar rijkdom.

Hij kwam er echter wel achter dat Ashton Fox een soort strafblad had ... maar het was niet openbaar. Robert had gezegd dat het waarschijnlijk iets kleins was, zoals dronken rijden als tiener of zoiets. Ashton ging ook naar school om dokter te worden, ook al leek hij meer op een reclame advertentie voor Calvin Klein Jeans met zijn platina blonde haar vastgebonden, gebruinde huid en ijsblauwe ogen.

Tristian fronste zijn wenkbrauwen toen hij dacht dat als hun, Angel en Ashton’s, leeftijden dichterbij elkaar zouden liggen, ze bijna een tweeling zouden kunnen zijn ... behalve dan dat Angel's haar langer was. Zelfs nu hoe ze naar elkaar lachten het begon echt op zijn zenuwen te werken. Tristian zakte in elkaar en besloot uit het raam te kijken.

Hij gromde stil terwijl hij zich afvroeg welk uitzicht erger was.

*****

Isabel Hart zette haar kopje thee neer toen ze in de verte het geluid hoorde van haar privé helikopter. Ze wilde snel naar het raam om te kijken hoe ze thuiskwamen maar ze deed het niet omdat ze deze week een rol te spelen had… de tengere oma die haar familie thuis nodig had.

Ze had niet lang geleden een kleine hartaanval gehad en dat was genoeg voor Malcolm en Angel om naar huis te komen….een kleine vakantie ter gelegenheid van de 4th of July.

Haar kinderen hadden hier altijd gewoond met hun eigen families. Het was een traditie die door de scheiding van Malcolm was gebroken. Haar oudste zoon Robert was advocaat geworden, getrouwd met zijn jeugdliefde Dianne. Ze hadden tweelingjongens Devin en Damien gehad, die nu twintig jaar oud waren en voor haar werkten als trainers in de sportschool die een groot deel van de begane grond van het resort bedekte.

Ze moest Robert goed in de gaten houden want hij leek veel op zijn vader…. hebzuchtig en berekenend. Ze was zich ervan bewust dat hij er al mee bezig was om haar laatste wil en haar testament te betwisten als ze zou sterven, maar ze wist ook dat hij niet zeker was wat erin zou staan.

Het weinige dat Robert wist deed hem geen goed…. dat haat testament op elke manier concreet was. Ze had hem ook tegengehouden het papierwerk voor het resort te regelen toen ze hem betrapte met de boeken en het overhevelen van een deel van de winst naar een van zijn eigen rekeningen. Hij was de laatste jaren nogal een teleurstelling voor haar geworden.

Haar tweede oudste kind, haar enige dochter Carley, en haar drie kinderen woonden hier ook. Maar Carley leek helemaal niet op Robert.

Haar kleine gezin zat vol verwende nesten die dachten dat ze beter waren dan alle anderen omdat ze leefden van de trustfondsen die ze voor hen had opgezet. Tiffany was zeventien, Parijs tweeëntwintig en Jason twintig. Maar ze kon de kinderen niet echt de schuld geven van hun luie manieren, hun moeder was een alcoholist. Ze waren nog met z’n vieren, Carley’s man waren ze jaren geleden kwijtgeraakt.

Het was drie jaar geleden dat haar man John was overleden en toen raakte ze een jaar later Malcolm en Angel ook kwijt. John was een overheersende man, en de waarheid was ... ze miste hem helemaal niet. Maar omdat iedereen in het gezin zo druk bezig was met hun eigen leven, bleef Isabel eenzaam achter op haar oude leeftijd.

De enige die haar wel aandacht schonken, waren Tristian en de twee Indiaanse jongens waar hij en zijn zus zo dol op waren ... Hunter en Ray Rawlins.

Het kon haar niet veel schelen wat de rest van het gezin deed ... het waren Angel en Tristian die belangrijk voor haar waren. Het stoorde haar niet dat een van hen niet echt familie was ... het was het hart dat telde. Toen Tristian was geadopteerd, had ze de andere familieleden gewaarschuwd dat als ze hem ooit over de adoptie zouden vertellen, ze zonder twijfel zouden worden afgesneden en Sanctuary zouden worden uitgezet. Tot nu toe had de dreiging stand gehouden.

Tristian en Angel hadden hier geen idee van, maar Sanctuary zou op een dag alleen van hen zijn.

Ze keek op en glimlachte van binnen. Ze zag Lily stijf in de bloementuin staan. Ze had Lily toestemming gegeven hier te blijven wonen toen haar zoon Malcolm door het land ging trekken. De enigste reden dat ze toestemming had gegeven aan Lily, was om Angel hier zoveel mogelijk te laten terugkeren en om Tristian hier te laten wonen.

Wat Isabel betreft… het paste bij Lily om ongelukkig te zijn. Malcolm had van haar gehouden, maar ze gedroeg zich koud en ondragelijk… ze drukte Malcolm steeds verder weg maar vertelde hem niet waarom. Ze dacht dat Lily hier alleen was gebleven omdat ze zo stom was om te denken dat ze op een dag een deel van Sanctuary zou bezitten.

Malcolm was voor dat ze getrouwd waren altijd al een playboy geweest, hij had geslapen met de helft van het Indiaanse personeel die in het hotel werkten.

Hij stopte met die manier van leven toen hij trouwde, dus ze wist dat dit niet de reden was geweest voor de scheiding. Hij had altijd van meisjes gehouden, Isabel wist dat hij veel hield van Lily vanwege haar schoonheid… ze was nog steeds erg mooi. Koud en mooi… zo emotieloos dat ze nooit een echte moeder voor haar kinderen was geweest…. zelfs niet toen ze klein waren.

Door de pijnlijke blik op het gezicht van Lily wist Isabel dat Malcolm eindelijk hier was. Ze had de helikopterpiloot uitdrukkelijk verteld dat hij zou worden ontslagen als hij vóór het eind van het weekend iemand weg zou brengen, weg van Sanctuary. Ze had Ray zelfs betaald om alle voertuigen op het terrein op een of anderen manier uit te schakelen, zodat niemand kon vertrekken.

Voor één keer… zou het hele gezin hier samen gestrand zijn… of ze het nou leuk vonden of niet.

*****

Ray Rawlins hoorde in de verte het geluid van de helikopter toen hij de motorkap van de laatste auto dicht deed. Hij keek rond naar alle dure voertuigen die hij uitgeschakeld had, het gaf hem een voldaan gevoel. Isabel Hunter kon net zo meedogenloos zijn als haar overleden man als ze dat wilde.

Toen hij uit het bakstenen gebouw stapte, zwaaide hij zijn lange donkere haar uit zijn ogen terwijl hij zag dat de helikopter daalde naar het helikopterplatform. Hij moest aan Hunter denken en vroeg zich af of hij het wel aankon nu ze wisten dat Angel haar Californische vriend had meegenomen naar Sanctuary voor deze week.

Ashton Fox had geen flauw idee in wat voor een web hij zou lopen.

Naar zijn mening verdienden de meeste mensen die hier geboren waren, op deze berg, het recht om ervan af te vallen. Met uitzondering van Angel en Tristian. Toen ze opgroeiden, hadden Hunter en hij ze onder hun vleugels genomen en zoveel mogelijk beschermd tegen de kwaadaardigheid waarin ze geboren waren….zelfs hun lieve oma kon kwaadaardig zijn als ze haar eigen weg wilde gaan.

Hij leunde achterover tegen de muur en dacht terug aan zijn jeugd. Hunter en hij waren maar een paar jaar ouder dan Angel en Tristian, maar de vier waren altijd onafscheidelijk geweest. Samen waren ze bijna elke dag het bos in geweest, met Hunter en hem, ze leerden hen Indiaanse overlevingstechnieken…. Angel en Tristian vonden het allemaal erg leuk en zagen het als een spel.

Zijn gedachten aan het verleden werden onderbroken toen Angel met haar vriend samen van de helikopter wegsprinten. Hij schudde zijn hoofd toen de wind van de helikopter haar platina haar deed opvliegen alsof ze midden in een onzichtbare storm stond.

Hij keek naar het enorme landgoed dat bekend stond als Sanctuary. Hij wist dat de mensen binnen, die beweerden familie te zijn, op het punt stonden een nieuw spel te gaan spelen…. een spel dat veel te gevaarlijk was voor een klein meisje om alleen te spelen.

Ray haalde een kleine fles tevoorschijn die hij van Hunter gekregen had en nam een slok terwijl hij zijn hoofd leegmaakte. Hij had al zijn concentratie nodig om Angel weg te houden van al het kwade.

*****

Tristian wachtte tot iedereen uit de helikopter was voordat hij de aandacht van de piloot trok. ‘Weet je nog wat Isabel Hart heeft gezegd,’ zijn glimlach verdween toen zijn groene ogen versmalden ter waarschuwing. “Ga zelf lekker op vakantie en maak je geen zorgen over ons. Deze week hebben we je niet nodig, begrepen?”

Angel glimlachte blij toen Tristian haar vergezelde en ze renden allemaal weg uit de wind van de propellers. Ze voelde zich een stuk beter toen ze omkeek en zag hoe de helikopter met z’n harde woep…woep… lawaai wegvloog.

“ Op geruimd staat netjes.” Angel gaf met spot een saluut. Als ze wist dat niemand haar zou uitlachen dan had ze haar handen op de grond gelegd en bedankt voor de veilige terugkeer.

Ashton ging met z’n vingers door zijn zijdezachte blonde haar, hij hield van dit gevoel. “Ooh, je bent boos omdat je mooie haar in de war zit,” grijnsde hij, zich afvragend hoe hij door haar haren ging met zijn vingers zonder vast komen te zitten in de klitten. Zij was de meest perfecte vrouw die hij ooit had gevonden en toen ze zei dat ze voor een bezoek naar huis ging, had hij besloten haar niet uit het oog te verliezen.

Ze merkte op dat haar vader en Felicia al naar binnen waren gegaan, Ashton sloeg zijn arm om haar heen terwijl ze de heuvel richting het landgoed opliepen.

‘Dus, Roodkapje, gaan we eerst naar je grootmoeder?’ merkte hij op en probeerde niet te laten merken dat hij onder de indruk was van het grote landhuis. Hij had naar haar vader geluisterd die erover opschepte, nu hij hier was zag hij dat haar vader niet had overdreven.

Tristian knipoogde naar Angel voordat hij hun onderbrak. “Ik denk dat het tijd is om Ashton naar zijn kamer te brengen en hem te laten settelen, denk je niet?’ Het is toch niet nodig om de grote boze wolf teveel te verleiden. Oma heeft al een hartaanval gehad… ik denk als je haar nu direct kennis laat maken met je vriend dat je haar dan misschien wel het laatste zetje geeft.”

Angel’s glimlach zakte weg toen er over de hartaanval van haar oma werd gesproken. Ze wilde direct naar huis vliegen toen Tristian haar belde met het nieuws, maar haar vader had met haar afgesproken om een week heen te gaan met de 4th of July, dus had ze gewacht. Tristian had haar verteld toen hij belde dat Hunter hun oma net op tijd had gevonden en waarschijnlijk haar leven had gered.

Haar eigen hart bonsde een seconde toen ze in gedachten Hunter voor haar zag…. Hunter Rawlins. Ze had hem altijd als haar beste vriend gezien, maar toen ze naar L.A. was verhuisd besefte Angel dat ze meer waren geweest dan alleen vrienden…. véél meer. Ze had Hunter net zo erg gemist als haar eigen broer.

“Oohh kom op,” gromde Tristian toen hij haar een tedere knuffel gaf. ‘Zo bedoelde ik het niet.’ Hij deed een stapje terug en legde zijn handen op haar wangen, waardoor ze naar hem opkeek. ‘Je hebt beloofd deze week alleen maar te lachen,’ herinnerde hij haar met een strakke blik.

“Ik weet het,” zei Angel en er verscheen weer een glimlach op haar gezicht, het voelde niet hetzelfde. “Het komt allemaal wel goed als ik gezien heb dat alles goed gaat met oma. Neem Ash mee en ga samen plezier maken. Ik zie jullie twee later wel.”

Ze ging op haar tenen staan en gaf Ashton een kus op zijn wang voordat ze zich omdraaide en naar de zij ingang liep, ze wist dat haar oma daar zou zijn.

Ashton keek hoe Angel wegliep, hij vond het niet leuk dat ze al gescheiden werden sinds ze waren geland op de berg. In L.A. had haar vader haar nooit nodig gehad en was Angel helemaal voor hem alleen. Hij deelt niet graag met anderen.

*****

Hunter schudde het van zich af en zette zich af van de deurpost waar hij tegenaan leunde. Hij had gezien hoe Angel haar vriend een klein onschuldig kusje had gegeven en dat liet een bittere smaak achter in zijn mond en een drang om ergens tegenaan te slaan…het liefst Ashton Fox. Hij moest zichzelf beheersen om niet achter haar aan te lopen toen ze wegliep bij de rest.

Op dat moment wist hij dat Tristian hem had gezien omdat hij sneller ging lopen.

Tristian en hij waren altijd beste vrienden geweest zolang hij zich kon herinneren, maar de laatste jaren hadden ze allebei hun duistere kant ontdekt…allemaal omdat Angel hen had achtergelaten. Hij zag dat Tristian dichterbij kwam en zijn gezichtsuitdrukking veranderde.

Er verscheen een glimlach op het gezicht van Hunter en liep op hen af. “Ik ben blij dat jullie de helikoptervlucht hebben overleefd,’ zei hij plagend terwijl hij een hand op Tristians schouder legde en er even in kneep. Daarna begroette hij de andere man.

“Ja, op een dag zal ik dat ding met een bazooka uit de lucht schieten,” Tristian haalde zijn schouders op terwijl Hunter lachte. Hij veranderde van onderwerp en zei: ‘Iedereen die wij verwachten deze week zijn er. De laatste gasten zijn een uur geleden vertrokken dus zijn we nu met familie en vrienden. Ik heb het hier nog nooit zo rustig gezien, maar het voelt goed.’

Tristian lette op de reactie van Hunter, deed een stap terug zodat hij de twee mannen aan elkaar kon voorstellen, “Hunter Rawlins… dit is Ashton Fox.”

Ashton stak zijn hand uit en gaf Hunter een stevige handdruk toen ze elkaar de hand schudden. Hij verwachte van Hunter een behoorlijk stevige greep maar was verrast toen dat niet gebeurde. De Indiaan hield de handdruk vriendelijk net zoals zijn glimlach.

En dan te bedenken dat hij zich zorgen had gemaakt om de Apache jongen, waar hij zoveel over had gehoord van Angel, te ontmoeten. Zoals zij over Hunter en Ray praatte… zou je denken dat ze over water konden lopen en alles konden wat je een Indiaan ziet doen in films.

“Welkom in Sanctuary,” zei Hunter net zoals hij tegen elke gast zei. “Ben je er klaar voor om plezier te maken deze week?” De woorden klonken hem dubbel in de oren, maar Ashton had hier geen idee van.

“Waarom niet?” Ashton glimlachte, blij dat hij de deksel van zijn testosteron potje er nog niet hoefde af te halen. “Maar eerst zou ik graag een douche willen nemen en even ontspannen na een vlucht van tien uur in de helikopter.”

“Zeg maar niet meer,” zei Tristian, die hem naar de hoofdingang toe leidde. ‘Hunter, in welke kamer heb je hem geplaatst voor deze week?’

‘Ik zal de sleutel halen,’ zei Hunter, die langs hen de lobby in liep en er een show van maakte bij het openen van het gastenboek en de namen doornam.

Hij wist precies in welke kamer hij Ashton had geplaatst…vlak naast de kamer van Ray die makkelijk toegankelijk was, maar niet zo makkelijk als de vriend zou willen. Ashton Fox had een van de twee kamers gekregen die om de hoek van de hal lag, op de eerste verdieping, tegenover het enorme overdekte zwembad… weg van alle andere kamers.

In de rondte swingend pakte Hunter de juiste sleutel van de muur en gaf deze aan Tristian. Hij keek naar Ashton en liet hem geloven dat dit een goeie kamer was. “Je hebt geluk, het overdekte zwembad en de fitnessruimte van het hotel liggen allebei naast je kamer.”

Tristian zag het kamernummer op de sleutel en wendde zich af van Ashton terwijl hij zijn gezichtsuitdrukking verborg. Hij was blij dat Hunter Ashton niet in de buurt van de kamer van Angel had geplaatst, hij had wel verwacht dat het tenminste opdezelfde verdieping zou zijn… zodat hij niet zou gaan klagen. Als hij zijn zin zou krijgen bleef Ashton niet de hele week.

“Is alles klaar voor het feest in het zwembad?” vroeg Tristian, hij wist dat Angel graag zwom. Hij wilde haar graag laten voelen wat ze gemist had sinds ze weg was gegaan.

Hunter knikte, ‘Ja, de kinderen van Carley hebben een paar vrienden te gast voor een nacht en ze hebben de Tiki bar al geopend voor zelfbediening.” Tristian gaf hem een blik van verstandhouding, en voegde eraan toe: “Jason heeft hun gasten de kamers naast hem en zijn zussen gegeven….niet dat ze er veel zullen slapen.”

“Dat is waar,” grijnsde Tristian, hij wist dat ze in deze kamers verbleven alleen maar om indruk te maken. Hij haatte het dat zijn neven zich altijd gedroegen alsof het hotel van hen was, terwijl ze er alleen maar misbruik van maakten en er helemaal niks voor deden. Ze stonden erom bekend elke keer nieuwe vrienden te hebben elke maand, week…soms elke dag.

Het enige waar ze echt goed in waren , was seks… behalve dat, hun afspraakjes nooit lang bleven hangen.

“We zien je daar later,” riep hij over zijn schouder.

Toen Tristian en Ashton vertrokken, draaide Hunter zich om en greep de sleutel van de beste kamer die Sanctuary had… een van de bruidssuites op de vierde verdieping. Het zag er niet naar uit dat iemand die zou gebruiken deze week, Angel zou het geweldig vinden om er in één te verblijven.

“Wie verblijft er in de bruidssuite?”

Hunter draaide zich om en zag Ray aan de andere kant van de balie staan met een doos vuurwerk onder zijn arm. Hij en Ray hadden het moeilijk gehad sinds hun moeder een maand geleden was overleden. Ze hadden een wapenstilstand gesloten, ze wisten allebei dat er maar weinig voor nodig was om dit te vergeten. Hij hield van zijn broer, maar Ray gedroeg zich erg vreemd de laatste tijd dus lette hij extra goed op.