About the book
Książka ta jest poświęcona myśli Martina Heideggera (1889—1976), najwybitniejszego filozofa niemieckiego XX wieku, jednego z najważniejszych w dziejach całej filozofii zachodniej.
<br>Heidegger podejmuje i rozwija projekt fenomenologii, doprowadzając go do granic możliwości. Przemyślenie podstaw zachodniej filozofii, a przede wszystkim niemożliwość postawienia pytania o samo bycie w horyzoncie badań transcendentalnych, przywiedzie Heideggera do prób innego, niemetafizycznego myślenia, które sytuuje się już poza obszarem filozofii metafizycznej, filozofii ufundowanej na pojęciu obecności. Ostatnim słowem tego myślenia będzie wydarzanie (<i>Ereignis</i>). Wydarzanie jest nieprzedstawialne, niewypowiadane. Nie istnieje nic, z czego można je wywieść, a tym bardziej nic, czym można je wyjaśnić. W 1969 roku podczas seminarium w Le Thor Heidegger powiedział, że w wydarzaniu nie zostało już pomyślane nic greckiego. W1973 roku określił całą swą drogę myślenia mianem fenomenologii niepojawialnego, niejawialnego (<i>Unscheinbare</i>).
W późnym wykładzie Heideggera <i>Koniec filozofii i zadanie myślenia</i> czytamy, że człowiek myślący powinien doświadczyć sedna nieskrytości, owego miejsca ciszy skupiającego w sobie to, co dopiero udziela nieskrytości, doświadczyć prześwitu Otwartego. Choć jest to zarazem doświadczenie bezpodstawności, doświadczenie źródłowego Nic, byłoby to — według Heideggera — doświadczenie tego, co jest.
<br>Książka Cezarego Woźniaka jest próbą interpretacji myśli Heideggera pod kątem jej ciągłej orientacji na sferę źródłowej jawności aż po moment kontemplacyjnej mądrości doświadczającej istoty samej zjawiskowości.
