Read the book: «Koszyk kwiatów», page 8

Rozdział XXIV. Pomnik Jakuba

Przyrzekła Emilia postawić pomnik na grobie Jakuba, ten właśnie był wykończony; – zrobiony był z białego marmuru z prostym napisem, literami złoconymi; – prócz imienia, nazwiska, stanu, wieku i czasu śmierci, nosił ten wiele obejmujący napis: „Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem, kto wierzy i żyje we mnie, nie zginie na wieki.” – U dołu wyrżnięty był koszyk kwiatów, jak wątek, około którego owijała się cała historia Jakuba i Marii. – W górze, nad pomnikiem, wznosił się krzyż w ogniu złocony.

Ten pomnik między dwoma topolami stawiony, mający parę krzewów róży obok siebie, pięknie podpadał pod oko widzów; był ozdobą piękną cmentarza i pamiątką zdarzenia umysł do Boga wznoszącego. – A kiedy proboszcz poprowadził gości na cmentarz, aby im wskazać ten pomnik, opowiedział im znaczenie jego, i tak niejeden odszedł rozczulony i z wzniesionym do Boga umysłem. – Życzę i ja, aby czytanie tej historii pobożną myśl i dobre obyczaje wzbudziło.