SON SÖZ
Dekoratif limon ağacının gölgesinde uzaktaki yuvarlak masaya oturdum. Garson bir shot likör ve jambonlu kruvasan için anında sipariş aldı. Sırtımda değişik bir soğukluk hissettim. Arkamı döndüğümde eski şehrin birkaç kat taş bloklarla oluşmuş duvarın bir kısmını gördüm. Etrafıma baktığımda daha sonraki yapılar o kadar sallantıdaydı ki, kuvvetli bir rüzgârla iskambil kâğıdı gibi dağılacakları kesindi.
Restoranın bahçesinde çalan elektronik müzik kulağımı çekti ve tarihe dokunma isteği uyandırdı. Telefonumdan açtığım Shazam programı nedense isteğime cevap vermeyi reddetti ve parçaların adını öğrenmek için bara gittim.
Orta yaştaki adam, "Biraz bekleyin, önemli konuşmam var," diye yanıtladı. Türkçeyi hafif aksanla konuşuyordu.
Bardaki yüksek sandalyesini çekerken, ince ve zarif defter benim dikkatimi çekti; cildin ortasına kadar sayfalar yazı ile doluydu. Kapakta kaleleri, kuleleri ve iskeleleri ile Konstantinopolis tasvir edilmişti.
“Amerika ve Rusya'dan misafirlerimiz vardı. USB ve seyahat notlarını mekâna hediye olarak bıraktılar,” diye açıkladı garson.
Bara gri saçlı bir adam yaklaştı. Diğerinin omzuna dokundu ve aralarında tesadüfen tanık olduğum bir konuşma başladı:
Tarihi daire ve yeni sahibiyle ilgiliydi, aşırı dozda alkol tüketiminden vefat ettiğini duydum. Arşivdeki belgeleri incelerken, yıllar boyunca sahte tapu evraklar ve yasadışı mülkiyetler ortaya çıktı. Mahkeme, bu mülkün devri zincirinin kronolojisini gerçek haline getirmeye karar verdi.
Birazdan adam bana döndü:
–Beklediğiniz için teşekkürler. Hepimizin zamana ihtiyacı var…
Çalma listesini kopyalamama izin verdi ve bana flash’i uzattı.
“Bu notları okuyabilir miyim?” Günlüğü işaret ettim.
“Sanırım onları bunun için yazdı,” diye yanıtladı Hayk.
Birkaç saat barda vakit geçirdim ve yukarıdaki sizin önceki okuduğunuz yazılanların hepsini okudum.
Son sayfada Janna bu hikâyeyi şöyle bir cümlede devam ettirdi:
“Davi laptopu bagaja koydu ve direksiyona geçti; önümüzde bizi Gürcü Askeri yolu bekliyordu…”
2020–2022