Ignacy Loga-Sowiński (1914-1992)

Biografistyka dotycząca PRL jest skoncentrowana na czołowych politykach – Bolesławie Bierucie, Władysławie Gomułce, Edwardzie Gierku czy Wojciechu Jaruzelskim. Brakuje biografii postaci z drugiego planu. Stąd, pisząc o Gomułce, należy dostrzegać nie tylko premiera Józefa Cyrankiewicza, lecz także Ignacego Logę-Sowińskiego (1914–1992), pseudonim „Ignac”, o którym traktuje prezentowana książka. Wywodził się on z Łodzi, gdzie związał się z KPP i za co trafił do więzienia. W latach 1939–1941 przebywał w zajętym przez Związek Sowiecki Białymstoku, później działał w komunistycznym podziemiu na obszarze okupowanej przez Niemców Polski, aby po wojnie – choć z zawirowaniami w okresie stalinowskim – stopniowo wspinać się po szczeblach kariery. Z Gomułką zetknął się na początku wojny, natomiast od końca 1943 roku łączyła ich już ścisła współpraca. Po ponownym objęciu władzy przez „Wiesława” Loga-Sowiński znalazł się w wąskim gronie jego najbliższych ludzi. Z Gomułką doświadczał przemian październikowych 1956 roku i praktycznie razem z nim w niesławie kończył karierę polityczną w grudniu 1970 roku. Przez całe życie, z wyjątkiem okresu stalinizmu, był całkowicie lojalny zarówno wobec swego patrona, jak i Moskwy. Ta postawa pozwalała mu przez lata utrzymywać się na szczytach władzy.

Biografia Logi-Sowińskiego jest książką o mniej znanych aspektach funkcjonowania elit PRL, o relacjach między ludźmi ze ścisłego kierownictwa, a także o sposobach praktykowania władzy i korzystania z niej.