Współpraca instytucji pracujących na rzecz dziecka i rodziny. Tom 2: Praca z rodziną wieloproblemową.

Prymat rodziny biologicznej powszechnie uznawanej za podstawowe środowisko wychowawcze wpływa na całokształt działań pomocowych kierowanych przez państwo do tej właśnie instytucji a zorientowanych głównie na usługi środowiskowe i domowe. Efektywność tych działań w dużej mierze zależy od diagnozy problemów jakie występują w rodzinie, a także umiejętności określenia tych zmiennych środowiska rodzinnego, które złagodzą skutki kryzysu, bądź go wyeliminują.

Zainteresowanie państwa oraz lokalnych samorządów pracą na rzecz dziecka i rodziny owocuje szeregiem działań instytucjonalnych. Ich podejmowanie powinno prowadzić do wykorzystania całego „wachlarza” elementów pomocowych począwszy od opieki medycznej, poprzez wsparcie   finansowe, aż do wykorzystania ściśle wyspecjalizowanych narzędzi w ramach szeroko rozumianej polityki społecznej. Istotnymi aspektami sieci wsparcia jest jej rozmiar, dostępność i efektywność w udzielaniu potrzebnej pomocy. Współdziałanie służb pomocowych pozwala spojrzeć na kondycję rodzin wieloproblemowych z różnych perspektyw, co ma istotne znaczenie dla przyjęcia najlepszej strategii postępowania umożliwiającej przezwyciężanie trudnych sytuacji życiowych, a także daje możliwość prowadzenia równoczesnych oddziaływań interwencyjnych i pomocowych.

Szanse rozwiązań problemów osób potrzebujących pomocy tkwią w mobilizacji sił środowiska lokalnego oraz w pobudzaniu inicjatywy społecznej. Niniejsza publikacja jest kontynuacją pierwszego tomu wprowadzającego w zagadnienie lokalnego systemu pomocy rodzinie. W tomie drugim, poświęconym praktycznym rozwiązaniom w pracy z rodziną wieloproblemową, przybliżono kwestie diagnozy sytuacji rodziny oraz jej potrzeb w oparciu o zasoby tkwiące w danym środowisku. W tym aspekcie poruszono sprawę oceny kompetencji wychowawczych rodziców i opiekunów oraz określania ich zadań i powinności. Dalej opisano współpracę interdyscyplinarną asystenta rodziny z samymi rodzinami i służbami wspierającymi rodzinę, w tym z koordynatorem rodziny. Osobne miejsce zajmują zagadnienia związane z ogólnoeuropejskimi wytycznymi dotyczącymi przejścia od opieki instytucjonalnej do opieki świadczonej na poziomie lokalnych społeczności.