Upadające Imperium

Pierwsza powieść nowej serii w konwencji space opera, osadzonych w  całkowicie nowym uniwersum, napisana przez laureata nagrody Hugo, autora  bestsellerów z listy New York Timesa: Wojna starego człowieka oraz  Czerwone koszule.

Naszym Wszechświatem rządzi fizyka, więc podróżowanie szybciej niż  prędkość światła nie jest możliwe. Tak było, dopóki nie odkryto Nurtu –  pozawymiarowego pola, do którego możemy uzyskać dostęp w określonych  punktach Czasoprzestrzeni, a ono niesie nas do innych światów, krążących  wokół innych gwiazd.

Ludzkość wyruszyła z Ziemi w kosmos i z czasem zapomniała o swoim  rodzimym świecie, tworząc nowe imperium, Wspólnotę, której etos mówi, że  żadna z placówek zamieszkanych przez człowieka nie jest w stanie  przetrwać bez pozostałych. To stanowi barierę dla międzygwiezdnych  wojen, ale też system kontroli władców nad imperium.

Nurt jest wieczny, ale nie statyczny – tak jak rzeka zmienia swój  bieg, odcinając różne światy od reszty ludzkości. Kiedy przemieszczanie  się Nurtu zostaje odkryte – co może się zakończyć odizolowaniem  wszystkich miejsc zamieszkanych przez człowieka poprzez uniemożliwienie  podróży szybszych niż prędkość światła – troje ludzi: naukowiec, kapitan  statku kosmicznego oraz cesarzowa Wspólnoty, prowadzą wyścig z czasem,  żeby zbadać co, jeśli w ogóle cokolwiek, da się uratować z  międzygwiezdnego imperium, znajdującego się na krawędzi rozpadu.