Bezpieczeństwo w teorii i badaniach naukowych. Wyd. II uzupełnione i uaktualnione

W rozdziale pierwszym przedstawiono sposoby postrzegania pojęcia bezpieczeństwa oraz zagrożenie z różnych perspektyw badawczych.

Istotną jego składową jest także kwestia typologicznego podziału bezpieczeństwa i zagrożeń. Na bazie istniejących definicji i poglądów sformułowano propozycje ujmowania i definiowania pojęcia w różnych kontekstach.

Rozdział drugi poświęcono wskaźnikom bezpieczeństwa. Na tę część opracowania złożyły się rozważania dotyczące integracyjnych i dezintegracyjnch podejść do bezpieczeństwa oraz diagnozowania,prognozowania i projektowania bezpieczeństwa. W rozdziale tym zaprezentowano

również szkic analitycznego modelu niewymiernego

(nieuchwytnego) bezpieczeństwa.

W rozdziale trzecim przedstawiono bezpieczeństwo jako przedmiot szeroko zakrojonych badań interdyscyplinarnych. Takie założenie sprawiło, iż w tej części opracowania znalazły swe miejsce rozważania odnoszące się do obecności bezpieczeństwa w nauce o cywilizacji i nauce o złożoności. Rozdział ten zwieńczony został refleksjami dotyczącymi podstaw cybernetyczno-technologicznej wiedzy o bezpieczeństwie.

Rozdział czwarty natomiast poświęcony został określeniu miejsca bezpieczeństwa jako kategorii ogólnej w nauce oraz przedstawieniu bezpieczeństwa jako dyscypliny naukowej.

Kolejny, piąty rozdział, zawiera wiedzę niezbędną każdemu badaczowi.

Traktuje on bowiem o etyce w badaniach naukowych bezpieczeństwa. Na tę część niniejszego opracowania złożyły się rozważana dotyczące zagadnień fundamentu etyki oraz problemów odnoszących się do etyki społecznej i indywidualnej oraz etyki jako nauki. Rozdział

ten wieńczy przedstawienie kwestii wolności nauki, prawdy w badaniach naukowych oraz etyki naukowca.

Rozdział szósty poświęcono właściwościom badań naukowych bezpieczeństwa. Kryterium to sprawiło, że w tej części opracowania zawarto zapatrywania odnoszące się do cech i funkcji badań bezpieczeństwa,obiektu i przedmiotu badań bezpieczeństwa, a także problemów poznania bezpieczeństwa.

Rozdział siódmy w całości odnosi się do problemów metod badań w naukach o bezpieczeństwie, co sprawiło, iż omówione zostały w tym rozdziale metody badawcze i praktyczne aspekty ich stosowania

w procesie eksploracji bezpieczeństwa.

Rozdział ósmy zawiera natomiast wiedzę z zakresu edukacji dla bezpieczeństwa. Jego treści dotyczą pojęcia i obszaru znaczeniowego edukacji dla bezpieczeństwa, interdyscyplinarnego charakteru tejże edukacji oraz jej kulturowo-społecznych uwarunkowań. Przedostatni, dziewiąty rozdział, poświęcono kwestiom dydaktyki w obszarze bezpieczeństwa. Poruszono w nim zagadnienia identyfikacyjne problemu odzwierciedlonego tytułem oraz teorii i procesu kształcenia,a także form i metod nauczania.

W rozdziale dziesiątym zwrócono uwagę na niektóre komponenty pisarstwa naukowego, omówiono zadania i zasady pisarstwa naukowego, wskazano rodzaje pisarstwa naukowego.