textVolume 200 pages
2017 year
На заснежаны востраў
About the book
Сённяшні свет – маленькі і крохкі. Тое, што адбываецца на іншым кантыненце, адбываецца на адлегласці выцягнутай рукі, адбываецца з табой. Мы ўсе жывём разам, дыхаем адным паветрам, п’ём адну ваду. Ніхто не чужы, ніхто не іншы настолькі, каб быць бясконца далёкім. У пэўным сэнсе іншасць – гэта ілюзія.
У сваёй аўтабіяграфічнай кнізе аўтарка апісвае рэальных людзей і рэальныя падзеі. Змененыя толькі імёны і некаторыя тапонімы. «Я не магла дазволіць сабе бавіцца выдумкай, бо знаходжу гэтую гісторыю занадта важнай, большай за мяне, большай за нас, – кажа пісьменніца. – Хай тыя, хто пажадае, пражывуць яе разам са мной».
Genres and tags
Leave a review
Многія ў школе думаюць, што я з Расіі, даводзіцца часта папраўляць і тлумачыць, што не, не адтуль. Назва Беларусь уведзеная ў шведскія слоўнікі, але людзі прызвычаіліся казаць “Белая-Расія”. Тунтэматон з гэтай нагоды схіляецца да крывіцтва. – Пра Белую-Расію за мяжой заўжды будуць думаць як пра Расію. А іншай назвы няма? – Ну, некаторыя хацелі б назву Крывія. – Вось Крывія – добра. Трэба гэтую назву прыняць.
Але ўсё адно нам няёмка разам у адным пакоі, мы выцягнутыя з розных пластоў жыцця, як грыбы ці ягады.
Мой колер скуры – адзін з многіх, і за ім цягнецца гісторыя прывілеяў. За колерам скуры Тунтэматон – іншая гісторыя і іншы досвед.
Так мы павучалі Фартун як старэйшыя, але, вядома ж, яна слухала нашыя павучанні адным вухам. Фартун трымаецца свайго меркавання. Я заўжды згадваю яе, калі слухаю песню
