Read the book: «Paradoksy historyczne. Zbiór artykułów naukowych»

© Andrey Tikhomirov, 2022

ISBN 978-5-0059-3538-0

Created with Ridero smart publishing system

1. 2015 rok Kozy

Ten rok w kalendarzu wschodnim jest uważany za rok Kozy (Kozy) lub owcy (Barana). Chińska nazwa “i-Wei”, koreańska – “EUL-mi”, japońska – “kinoto-Hitsuji”, to 32 numer roku cyklicznego, cykl 1984—2043, żywioł-drzewo, planeta-Jowisz, kolor-zielony (niebieski), żywioł, planeta, kolor, jak w 2014 r. Dane te nie pochodzą z tabel astrologicznych (astrologia to pseudonauka, która wykorzystuje dane naukowe z astronomii, fizjologii, Nauk Politycznych, psychologii i innych nauk, doprawiając je odniesieniami do obiektów kosmicznych), ale z monografii naukowej “kalendarzowe zwyczaje i obrzędy ludów Azji Wschodniej. Nowy Rok”, wydanej w wydawnictwie “Nauka” (Warszawa 1985)

Tymczasem zwierzęta te (w wielu narodach zwierzęta te, stosunkowo podobne do siebie, łączą się w pewną wspólnotę) są święte, totemiczne do dziś. A w starożytności byli deifikowani. Na przykład Azael (Azazel) wśród starożytnych Żydów jest duchem pustyni w postaci kozła. W święto Jom Kippur kapłan przenosił grzechy całego ludu na kozła i wypuszczał go na pustynię do Azazela, stąd wyrażenie “kozioł ofiarny”.

Charakterystyczne jest, że w arabskich opowieściach i legendach ludowych Szatan-Szatan jest obdarzony innymi stabilnymi imionami i epitetami, takimi jak Azazil, al-Marid (buntownik, buntownik), al-Hannas (znikający, wycofujący się, na wzmiankę o imieniu Allaha) i Al-uasuas (prowokujący, kuszący). Nazewnictwo Szatana Azazilem niewątpliwie wywodzi się z tradycji judeochrześcijańskiej, gdzie w Biblii Azazel (wariant Azazil) jest używany tylko w kontekście opisu rytuału “dnia odkupienia” (Jom-Kippur). Według wierzeń biblijnych siedliskiem Azazela była pustynia. Wiadomo, że pustynia w umysłach Ludów Bliskiego i Środkowego Wschodu kojarzy się z siedliskiem złych duchów. Znaczenie imienia Azazil (Azazil) można przetłumaczyć jako “silne, potężne bóstwo”. Noc Walpurgii (Walpurgisnacht), – noc pierwszego maja to noc czarownic, które na miotłach, kotach lub Kozach przybywają do opactwa czarownic na górze Bloxberg w Harzu, aby zatańczyć z diabłem.

Podobną postacią do cechy w starożytnych mitach greckich jest Pan, pierwotnie Bóg stad, patron pasterzy, a następnie cała natura (z gr. pan – wszystko), przedstawiany jako człowiek z kozimi rogami, kopytami i brodą (tj. był kozłem, Kozioł-deifikowane zwierzę, obecnie przekleństwo, tragedia-z greką. “pieśń kóz”, być może” połączenie” kozła z małpami i innymi zwierzętami), odpowiada mu Faun rzymski. Według mitów PAN, w towarzystwie nimf, wędrował po górach, odgłosami fajki i pieśniami zbierał stada, karał tych, którzy zakłócali jego spokój, wysyłając na nie nieuzasadniony strach (stąd słowo “panika”).

Tragedia sięga prymitywnego obrzędu kultowego poświęconego Bogu płodności Dionizosowi, tragedia powstała z poezji lirycznej lub dytyramb śpiewanych przez chór złożony z towarzyszy Dionizosa – satyrów zwanych kozami. Demon – w religii starożytnego Egiptu Bóg zabawy i Tańca. Słowo “diabeł” pochodzi od starożytnego greckiego “Diabolos” – oszczerca. Słowo powstaje z przyimka” dia " – tam i czasownika “ballo” – rzucam. Greckie” Satanas “zapożyczone jest od hebrajskiego” szatana "– przeciwnika, podobny termin w języku arabskim to"szatan”. Słowo “Demon”, pozostające w języku rosyjskim głównie jako określenie podstępnej, złej osoby, pochodzi od starożytnego greckiego” Daimon " – Boga, Ducha, złego ducha.

Wszystkie te całkiem normalne słowa w religiach monoteistycznych (nagle!) stały się złe, oznaczające siły wrogie człowiekowi, bardzo łatwo to wytłumaczyć-słowa te oznaczały pewne deifikowane siły z okresu politeizmu, a politeizm był przeciwnikiem monoteizmu, więc religie monoteistyczne w każdy możliwy sposób zdyskredytowały “boskie” pojęcia politeizmu.

Ciekawa wersja pochodzenia słowa” Diabeł”(wcześniej pisano” Czort”), najprawdopodobniej od słów” diabeł”, ” rysuj”, od Cechy, którą wierni narysowali z"złych duchów”. W opowiadaniu Gogola “Viy” filozof narysował wokół siebie krąg, aby żadna “zła siła"nie mogła go przeniknąć. Taka idea sięga czasów starożytnych, kiedy człowiek, jak obecnie wiele zwierząt, oznaczał swoje terytorium, a penetracja innych stworzeń była karana śmiercią. Satyry, diabły i inni przedstawiciele “złych duchów” są kimś innym, jak ludzie przebrani za skóry zwierząt, w tym barany, kozy, wilki (szamani, wilkołaki). Zrzucili Te skóry i ponownie “stali się” ludźmi. Powstające wówczas ludzkie myślenie postrzegało to jako rodzaj magicznego działania (jak współczesne dzieci postrzegają Świętego Mikołaja, Snow Maiden itp.), później w chrześcijaństwie stało się to złym demonicznym zjawiskiem i było prześladowane.

Ani puchu, ani pióra-to znaczy nic, ale we współczesnym kontekście oznacza to życzenie szczęścia, w starożytności był to rodzaj oszustwa duchów leśnych i wodnych niezbędnych do udanego polowania lub wędkowania, odpowiedź była również oszustwem – “do diabła!”. duchy tracą czujność, ponieważ decydują, że myśliwy po takim życzeniu nic nie dostanie – ani bestii, ani ptaka. “Obrusy”, początkowo było to odwrotne powitanie, gdy dla witającego rozłożono jakiś Obrus-Tor.

Badacze sugerują, że toponim Sakmary (region Południowego Uralu – Wołgi) ma pochodzenie irańskojęzyczne, to znaczy należy do plemion sawromato-sarmackich. Pod tym względem wskazówką jest bliski toponim Samary – lewobrzeżny dopływ Wołgi, którego górne partie znajdują się 40 km od zbiegu Uralu i Sakmary. Rzeki o nazwie Samara znajdują się również w dorzeczach Donu i Dniepru, a także na granicy krajobrazów stepowych i leśno-stepowych. Z wielu wersji dotyczących pochodzenia toponimu Sakmara istnieje również: w tłumaczeniu z języków irańskich oznacza “owczą rzekę” (“Shu” -" owca”, “Mara” -“duża rzeka”). Najwyraźniej podczas sezonowych migracji z południa na północ na brzegach tych rzek koncentrowały się stada owiec koczowniczych. Tutaj znaleźli piękne pastwiska i wodopoje, dobre warunki do jagnięcia owiec i wychowywania młodych.

Ciekawe porównania można przeprowadzić ze starożytnym egipskim najwyższym bóstwem Amonem-Ra, który był bogiem słońca, przedstawianym w postaci byka lub barana, ponieważ po łacinie (starożytny język indoeuropejski, po niemiecku Indogermanen-indogermańczycy) aries – “Baran, Baran”.

Obrzędy czczenia Tengri Khana (Boga Ojca) na stepach Uralu-Ałtaju były dość surowe i złożone, modlitwy były długie i oczyszczające duszę. Pod wieloma względami przypominały też tradycje religijne Wschodu. Na przykład obowiązkowy był chrzest wodą, który wyglądał jak całkowite potrójne zanurzenie; posiłek religijny. Za największe święto uznano Objawienie Pańskie.

Święto przypadło na 25 grudnia, kiedy po przesileniu zimowym dzień zaczyna przybywać, a człowiek-niebo-Tengri Khan – wyszedł na świat (pierwotnie Boże Narodzenie było obchodzone jako potrójne święto chrztu, narodzin, Objawienia Pańskiego.). Tego dnia należało przynieść do domu choinki-wiadomość od starszego Boga YER-su, czczonego przez ludy Ałtaju około trzy tysiące lat temu, na długo przed spotkaniem z Tengri-Chanem. Zwyczaj czczenia jedli narody Azji przywieźli do Europy Wschodniej i Środkowej, gdzie rzuciła ich fala wielkiej migracji ludów.

W dolinach Dunaju, Dniepru, Donu, Wołgi święto to prawdopodobnie istnieje od czasów Attyli. Należy pamiętać, że wśród Słowian i Rzymian dąb był uważany za święte drzewo, wśród Finów-brzoza, wśród Greków-oliwka, a wśród południowych Niemców – świerk. Pierwsza wzmianka o choince znajduje się w kronikach alzackich z 1500 roku. Dekorowanie choinek na Nowy Rok w Rosji zostało zakazane podczas I wojny światowej przez rząd carski, ponieważ był to rzekomo Niemiecki zwyczaj, w rzeczywistości sięga czasów starożytnych czci wiecznie zielonych i drzew.

W Awestyjskiej (zoroastryjskiej) doktrynie o końcu świata – Fraszkard, bardzo przypominającej apokalipsę, wspomina się o owcach (Baranach): “kto był sprawiedliwy i kto był grzeszny – każdy zmartwychwstanie w miejscu, w którym spotkał swoją śmierć. Słońce świeci z nową energią, połowa jego blasku trafi do Gai Martan, a połowa do reszty ludzkości. Ciała i dusze zmartwychwstałych poznają się nawzajem. Mąż rozpoznaje żonę, dzieci rodziców i krewnych. A kto był samotny w poprzednim życiu, teraz znajdzie swoją rodzinę”. Tak więc wszyscy-zarówno sprawiedliwi, jak i grzesznicy – zmartwychwstają i radują się, znajdując ponownie utraconych bliskich. A potem odbędzie się spotkanie Sadvastaran, na którym wszyscy zostaną zademonstrowani ich dobre i złe myśli, przemówienia i czyny. A grzesznicy będą tam wyglądać jak biała owca wśród czarnych…"(mówiąc po rosyjsku jak biała wrona). A Jezus Chrystus jest Barankiem Bożym, a barankiem jest Baranek (Młode Owce), pierworodny w stadzie, który był używany jako zwierzę ofiarne.

Aria, stąd nazwa” Iran “od” Arian”, aries z łaciny – Baran, Baran, zwierzę totemiczne starożytnych indoeuropejczyków. Arkaim jest reprezentowany przez gigantyczne koło o średnicy 180 metrów z dwoma kręgami potężnych ścian: zewnętrznym i wewnętrznym.

Szczególnie imponująca jest ściana zewnętrzna o grubości pięciu metrów, zbudowana z ziemi i posiadająca wewnętrzną galerię. Z zewnątrz wokół muru wykopano głęboką fosę. Wewnętrzna fosa pokryta jest pokładem z bali, prawdopodobnie reprezentującym kanalizację burzową. Od ścian w kierunku centralnego placu znajdowały się mieszkania. Domy te były dość duże: do 20 metrów długości i ponad 6 metrów szerokości, gdzie według ekspertów mogło pomieścić do 50 osób. W każdym domu znajdowały się paleniska, studnie, doły do przechowywania żywności, pokoje dla poszczególnych rodzin. Podłoga została pokryta twardą warstwą zaprawy wapiennej. W sumie osada mogła pomieścić do dwóch i pół tysiąca osób. Mieszkańcy mieli wiele bydła, zwłaszcza koni-smukłych, smukłych nóg, szybkich, zaprzężonych w rydwany bojowe, te najstarsze “Czołgi” stepów euroazjatyckich. Wysoki stopień doskonałości osiągnęła Produkcja wyrobów z brązu. Uważa się, że rozeszli się stąd w bardzo odległe miejsca. Większość uczonych uważa, że są to starożytni Aryjczycy, Indo-Aryjczycy, czyli ludy irańskiej grupy języków.

Mędrcy lub magowie byli nazywani kapłanami perskimi (zoroastryjskimi). “Kiedy Jezus urodził się w Betlejem za czasów króla Heroda, przybyli do Jerozolimy Mędrcy ze wschodu” – czytamy w Ewangelii Mateusza. Ze wschodu – z Partii (Iranu), gdzie główną religią w tym czasie był zoroastryzm. Pełnili świętą misję, starając się rozszerzyć wpływy swojej religii wśród Żydów, aby walczyć z Rzymem.

Uważa się, że ofiarowując nowonarodzonemu Jezusowi złoto, kadzidło i smyrnę, mędrcy uhonorowali go jako króla, arcykapłana i ofiarę. Ale te same dary symbolizują trzy dominujące kasty społeczeństwa zaratusztriańskiego i trzy rodzaje hwarny (w sanskrycie “Warny” – dosłownie – “jakość”, ” kolor”, Cztery główne klasy w starożytnych Indiach, dominującą pozycję w społeczeństwie zajmowali bramini, Kshatriya i Vaishya, śudry były kastą niekompletnych, zależnych ludzi). Również w zaratusztrianizmie wyróżniała się hvarna kapłana, hvarna władcy i hvarna wojownika. Symbolem charyzmy królewskiej jest złoto, kadzidło kapłańskie, Smyrna wojskowa, ponieważ wojownicy poświęcają się w imię pokoju.

W tym czasie w partii (Iranie) rozpowszechniły się różne dualistyczne nauki religijne, które postrzegały świat jako walkę dobrego początku kierowanego przez Boga Ormazd i jego duchy oraz złego początku kierowanego przez Boga Ahrimana i jego demony (dewy). Nauki te, związane z nazwą Zaratustry, nie otrzymały jeszcze ostatecznego projektu. Później uzyskały formę dogmatyczną w uznanych świętych księgach “Avesty” i w tej formie stały się znane pod nazwą zaratusztrianizmu. Z Iranem związana jest również religia mitraizmu (Bóg Mitra), która w pierwszych wiekach istnienia chrześcijaństwa była dla niego poważnym konkurentem. Mity, wygląd samej Mitry, Kult mitraizmu w dużej mierze pokrywa się z mitologią, kultem chrześcijaństwa. Wystarczy powiedzieć, że 25 grudnia w Cesarstwie Rzymskim powszechnie obchodzono narodziny Boga Mitry.

Pierwotnie Boże Narodzenie obchodzono 6 stycznia wraz z chrztem i Objawieniem Pańskim, dopiero w IV wieku, kiedy chrześcijaństwo stało się dominującą religią w Rzymie, zostało przeniesione na 25 grudnia, aby wyprzeć Kult Mitry. Szczyt społeczeństwa Partów charakteryzował się synkretyzmem, wyrażającym się w połączeniu bogów lokalnych i helleńskich. Ogólnie rzecz biorąc, dynastia Partów Arsacidów (247 pne – 224 ne) wyróżniała się szeroką tolerancją religijną, w przeciwieństwie do późniejszej dynastii Sasanidów, którzy byli gorliwymi orędownikami czystego zaratusztrianizmu. W I wieku n. e. w partii przeprowadzana jest reforma zaratusztrianizmu, gromadzone są starożytne teksty, powstaje jedna z najstarszych redakcji Avesty. W okresie największego rozkwitu Królestwo Partów rozciągało się od Babilonii przez Iran do doliny Indusu. Królestwo Partów przestało istnieć około 224 roku, kiedy powstało państwo Sasanidów.

Tak więc owce, barany są naszymi najbliższymi zwierzętami, które pomagają człowiekowi przez cały czas.

2. 1945 kronika

Styczeń 1945

6 stycznia Naczelny Dowódca ZSRR Stalin otrzymuje list od premiera Wielkiej Brytanii Churchilla z prośbą o przyspieszenie początku sowieckiej ofensywy, ponieważ alianci (przed wojskami ANGLO-amerykańskimi stanęła groźba drugiej Dunkierki, czyli okrążenia, jak w 1940 r.) znaleźli się w trudnej sytuacji w Ardenach. Dlatego, pomimo złej pogody, 12 stycznia, zamiast planowanego 20 stycznia, rozpoczyna się wielka zimowa ofensywa wojsk radzieckich w Prusach Wschodnich, zachodniej Polsce i na Śląsku, nazwana ofensywą Armii Czerwonej na Wiśle i odrze. Już 17 stycznia w wyniku operacji Warszawsko-Poznańskiej oddziały 1 Frontu Białoruskiego wspólnie z 1 Armia Wojska Polskiego wyzwoliły Warszawę, a 18 stycznia wojska radzieckie wkroczyły na Śląsk na terytorium Niemiec. 19 stycznia wojska 2 Frontu Białoruskiego wkroczyły na terytorium Prus Wschodnich, a wojska 1 Frontu Białoruskiego wyzwoliły Miasto Łódź w Polsce.

20 stycznia w Moskwie podpisano porozumienie o zawieszeniu broni między ZSRR, USA i Wielką Brytanią z jednej strony a niemieckim sojusznikiem Węgrami z drugiej. Węgry skapitulowały.

23 stycznia-przymusowy odwrót wojsk niemieckich. Likwidacja “wystającej” Ardenów na froncie zachodnim.

26 stycznia opublikowano dekret Prezydium Rady Najwyższej ZSRR o odznaczeniu Leningradu Orderem Lenina.

27 stycznia został wyzwolony przez wojska radzieckie obóz koncentracyjny Auschwitz. Żyło tam mniej niż 3 tysiące osób, a według różnych źródeł zginęło w nim od 1,5 do 4 milionów ludzi.

30 stycznia radziecki okręt podwodny S-13 pod dowództwem A. I. Marinesco zatopił faszystowski liniowiec Wilhelm Gustlov, na pokładzie którego znajdowało się ponad 8 tysięcy hitlerowców.

31 stycznia wysunięty Oddział 5 armii uderzeniowej sforsował Odrę i zdobył miasto Kinitz. Pojawienie się wojsk radzieckich tutaj, 70 kilometrów od Berlina, okazało się całkowitym zaskoczeniem dla Niemców. Dalszy postęp wojsk w kierunku Berlina uniemożliwiła jednak groźba ich okrążenia przez Niemców. Tymczasem zachodni alianci prowadzą oddzielne negocjacje z hitlerowcami w Bernie (Szwajcaria), starając się znaleźć z nimi kompromis.

Robotnicy zrzucają szyld zainstalowany przez faszystowskich okupantów w fabryce Kramatorsk w Donbasie

Luty 1945

Ostatecznie otoczono zgrupowanie hitlerowców w rejonie Królewca. W dniach 4—11 lutego odbyła się Jałtańska (Krymska) konferencja szefów rządów trzech mocarstw sprzymierzonych: I. V. Stalina (ZSRR), F. D. Roosevelta (USA) i W. Churchilla (Anglia). Ustalono wspólne plany wojenne, a także powojenną strukturę Europy. ZSRR wyraził zgodę na przystąpienie do wojny przeciwko Japonii 2—3 miesiące po zakończeniu wojny w Europie.

Oddziały 1 Frontu Ukraińskiego w trakcie operacji Dolnośląskiej posunęły się o ponad 100 km i opanowały jeden z najważniejszych rejonów wojskowo-przemysłowych-Dolny Śląsk i dotarły na linię wzdłuż Nysy, aby zakończyć uderzenie w kierunku berlińskim. Zacięte walki w rejonie Wrocławia (Wrocław). Rozpoczęła się operacja Wschodnio-Pomorska, podczas której opanowano Pomorze Wschodnie i wybrzeże Bałtyku od Gdańska (Gdańsk) do Zatoki Pomorskiej. 13 lutego po odparciu kontrofensywy Niemców w rejonie Balatonu został wyzwolony przez wojska radzieckie Budapeszt.

18 lutego podczas zakończenia Karpackiej operacji wojskowej wojska 4 i 2 Frontu Ukraińskiego pokonały 17 dywizji i jedną brygadę faszystów oraz wyzwoliły większość Słowacji i południowe regiony Polski. 19 lutego na granicy Luksemburskiej alianci przedarli się przez niemiecki “wał Zachodni”, a Amerykanie wylądowali na japońskiej wyspie Iwo Jima.

W dniach 26—27 lutego zastępca dowódcy banderowskiej Ukraińskiej Powstańczej Armii (UPA) Majewski i inni przywódcy banderowców spotkali się z sowieckim przedstawicielem w celu wynegocjowania warunków zakończenia walki zbrojnej.

Marzec 1945

4 marca Finlandia wypowiedziała wojnę Niemcom. Po miesięcznym oblężeniu i zaciętych walkach ulicznych z Japończykami Amerykanie zdobyli Manilę (Filipiny).

5 marca do armii niemieckiej zaczynają rekrutować poborowych urodzonych w 1929 roku, czyli 16-latków.

6 marca rozpoczęła się Balatońska operacja obronna Armii Czerwonej, wojska 3 Frontu Ukraińskiego, odpierając kontrofensywę wojsk niemieckich, rozpoczęły obronę w rejonie jeziora Balaton na Węgrzech. trwającej do 15 marca.

9 marca zginęło 84 tysiące cywilów w Tokio podczas amerykańskiego bombardowania.

16 marca rozpoczęła się Wiedeńska operacja ofensywna wojsk 3 Frontu Ukraińskiego, operacja trwała do 15 kwietnia.

25 marca wojska alianckie sforsowały Ren. Wojska 2 Frontu Ukraińskiego rozpoczęły ofensywę Bratysławsko-Brnowską w Czechosłowacji, trwała ona do 5 maja. Trwają zacięte walki w krajach bałtyckich, 3 Front Białoruski przeprowadził trzy operacje wojskowe przeciwko wojskom wroga w Prusach Wschodnich.

30 marca podczas zaciętych walk wojska radzieckie zajęły Gdańsk (obecnie Gdańsk w Polsce).

Kwiecień 1945

1 kwietnia zakończenie likwidacji przez wojska 1 Frontu Ukraińskiego po długim oblężeniu okrążonego garnizonu hitlerowców i zajęcie miasta-twierdzy Głogów nad Odra.

4 kwietnia alianci otoczyli w “Zagłębiu Ruhry” 21 dywizji Niemieckiej. Wojska radzieckie zajęły Bratysławę, stolicę Słowacji. Zakończenie przez wojska 2 i 3 Frontu Ukraińskiego wyzwolenia od niemieckich najeźdźców całego terytorium Węgier.

5 kwietnia ZSRR wypowiedział pakt o nieagresji z Japonią.

6 kwietnia wojska radzieckie wkroczyły na obrzeża Wiednia.

9 kwietnia zakończyła się czterodniowa operacja zdobycia Królewca, garnizon skapitulował.

11 kwietnia śmierć Roosevelta. Na stanowisku prezydenta USA zastąpił go G. Truman.

13 kwietnia wojska radzieckie zajęły Wiedeń, stolicę Austrii.

16 kwietnia rozpoczęła się operacja Berlińska przez wojska 1 i 2 Frontu Białoruskiego i 1 ukraińskiego.

18 kwietnia premier Anglii Churchill wysłał do Lubeki wojska pod dowództwem Montgomery’ ego, aby zapobiec zajęciu Danii przez wojska radzieckie. Wojska radzieckie przedarły się przez wszystkie trzy pasy obronne na przedpolach Berlina.

25 kwietnia Zgromadzenie założycielskie ONZ w San Francisco z udziałem przedstawicieli 46 państw. Przyjęcie Karty Narodów Zjednoczonych. Wojska 1 Frontu Ukraińskiego sforsowały Łabę i w rejonie miasta Torgau spotkały się z wojskami amerykańskimi. Wojska radzieckie zakończyły okrążenie Berlina.

28 kwietnia włoscy partyzanci stracili Mussoliniego.

29 kwietnia kapitulacja wojsk niemieckich we Włoszech.

30 kwietnia samobójstwo Hitlera. Wielki admirał Dönitz zastąpił Hitlera na stanowisku głowy państwa niemieckiego. Zajęcie przez wojska radzieckie budynku Reichstagu w Berlinie, na którym wznoszono sztandar zwycięstwa!

Maj 1945

1 maja wydano rozkaz nr 20 Naczelnego Wodza I. V. Stalina w związku z obchodami Dnia 1 maja. Wojska radzieckie zajęły miasto Brandenburgia.

2 maja zakończyło się zdobycie przez wojska 1 Frontu Białoruskiego i 1 Frontu Ukraińskiego miasta Berlina.

3 maja rozpoczęło się antyfaszystowskie powstanie w Pradze.

4 maja całkowite zaprzestanie przez wojska niemieckie działań wojennych przeciwko wojskom ANGLO-amerykańskim i kontynuowanie ich desperackiego oporu przeciwko ofensywie wojsk radzieckich.

5 maja zajęcie przez wojska 2 Frontu Białoruskiego bazy morskiej Niemców-miasta-portu Swinemünde.

6 maja zajęcie przez wojska 1 Frontu Ukraińskiego miasta-twierdzy Breslau.

7 maja wyjście wojsk 1 Frontu Białoruskiego nad Łabę.

8 maja odbyło się podpisanie przez przedstawicieli niemieckiego naczelnego dowództwa w Karlhorst (Przedmieście Berlina) aktu o bezwarunkowej kapitulacji niemieckich sił zbrojnych. Obchody Dnia Zwycięstwa w Europie. Dekret Prezydium Rady Najwyższej ZSRR o ogłoszeniu 9 maja świętem zwycięstwa. Zajęcie przez wojska 1 Frontu Ukraińskiego miasta Drezna. Zakończenie oporu przez kurlandzkie ugrupowanie wojsk niemieckich otoczone u wybrzeży między miastami Tukums i Libawa. Wyzwolenie miasta Ołomuniec.

9 MAJA NARÓD RADZIECKI POD PRZYWÓDZTWEM PARTII KOMUNISTYCZNEJ ZWYCIĘSKO ZAKOŃCZYŁ WIELKĄ WOJNĘ OJCZYŹNIANĄ, POKONUJĄC HITLEROWSKIE NIEMCY I ICH SATELITY!

Zgodnie z aktem bezwarunkowej kapitulacji Niemiec 8 maja 1945 r. od godz. 23. 01 min. w środkowoeuropejskim czasie wszystkie działania wojenne ustały. Czas moskiewski odpowiadał 1 godzinie. 01 min. 9 maja. W krajach zachodnich obchody odbywają się 8 maja. Współcześni burżuazyjni historycy bagatelizują i umniejszają wkład ZSRR w zwycięstwo, argumentując, że główną siłą, która pokonała nazistowskie Niemcy, były wojska amerykańsko-Brytyjskie. Apel I. V. Stalina do ludzi w radiu w związku ze zwycięstwem nad hitlerowskimi Niemcami. Rozkaz Naczelnego Wodza I. V. Stalina w związku ze zwycięskim zakończeniem Wielkiej Wojny Ojczyźnianej. Zakończenie oporu grupy wojsk niemieckich w rejonie ujścia Rzeki Wisły i na Mierzei Putziger-Nerung (na północny wschód od Gdyni). Wyzwolenie przez wojska 1 Frontu Ukraińskiego stolicy Czechosłowacji-Miasta Pragi. Dekret Prezydium Rady Najwyższej ZSRR o ustanowieniu medalu “Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941—1945”.

“Kampanie przeprowadzone przez Armię Czerwoną odegrały kluczową rolę w klęsce Niemiec”.

Dwight Eisenhower, głównodowodzący alianckich sił ekspedycyjnych w Europie.

To radość zwycięstwa i triumf zwycięzców, których wielki wyczyn na zawsze pozostanie w pamięci potomnych.

“Rosja dokonała wielkiego wyczynu wojskowego… Rosja w ciężkiej walce niemal jeden na jednego z nacierającymi armiami hitlerowskimi wzięła na siebie całą siłę niemieckiego uderzenia i wytrwała. My, Anglicy, nigdy nie zapomnimy wyczynu Rosji”. Bernard Montgomery, feldmarszałek Wielkiej Brytanii.

Faszystowskie Niemcy przyznały się do pokonania i zgodziły się na bezwarunkową kapitulację. 8 maja przedstawiciele niemieckiego dowództwa faszystowskiego podpisali w Berlinie akt kapitulacji, ostatni akt wielkiej tragedii, która dotknęła narody Europy, a gdyby nie wytrwałość i bohaterstwo Armii Czerwonej, mogłaby być katastrofą dla narodów całej ziemi. Od Radzieckiego Naczelnego Dowództwa kapitulację przyjął Marszałek Związku Radzieckiego G. K. Żukow.

Żadne święto nie było naznaczone tak autentycznie powszechną radością jak to, ponieważ było to zwycięstwo w 1945 roku. I prawdopodobnie w żadne święto ludzie nie płakali w ten sposób, ponieważ były to nie tylko łzy radości, ale także łzy dla tych, którzy nie dożyli tego wielkiego dnia. To naprawdę było “święto ze łzami w oczach, radość z siwymi włosami na skroniach”. I to jest święto pokoju na ziemi, pokoju, który naród radziecki podbił kosztem ogromnych strat.

10 maja wkroczenie wojsk radzieckich do Vindavu (Ventspils). Pełne zajęcie Mierzei Putziger-Nerung i Półwyspu kurlandzkiego.

11 maja zajęcie przez wojska radzieckie Wyspy Bornholmu na Bałtyku. Zakończenie likwidacji resztek stawiających opór wojsk wroga w Czechosłowacji.

15 maja ostatnia bitwa w Europie. Armia Jugosłowiańska w pobliżu miasta Dravograd zniszczyła resztki Niemców i chorwackich ustaszy. Zakończenie przyjęcia na cały front Sowiecki poddających się wojsk nazistowskich – “odbiór schwytanych żołnierzy niemieckich na wszystkich frontach zakończony”: Ostatnie podsumowanie Sovinformbiuro.

24 maja przemówienie I. V. Stalina na przyjęciu na Kremlu na cześć dowódców Armii Czerwonej (toast za zdrowie narodu radzieckiego, a przede wszystkim rosyjskiego).

“Wznoszę toast za zdrowie narodu rosyjskiego nie tylko dlatego, że jest przywódcą, ale także dlatego, że ma jasny umysł, wytrwały charakter i cierpliwość… zaufanie narodu rosyjskiego do rządu sowieckiego okazało się decydującą siłą, która zapewniła historyczne zwycięstwo nad wrogiem ludzkości – nad faszyzmem”. Józef Wissarionowicz Stalin, Naczelny Wódz.

GŁÓWNY ETAP

Fakty biograficzne, niezbyt znane

Adolf Hitler (nigdy nie nosił nazwiska ojca Schicklgruber) urodził się 20 kwietnia 1889 roku w małym miasteczku Braunau nad rzeką Inn, na granicy austriacko-Niemieckiej. Jego rodzicami byli 52-letni austriacki Urzędnik celny Alois Schicklgruber i 20-letnia wieśniaczka Klara Pelzl. Obie gałęzie jego rodziny pochodziły z Waldviertel (Dolna Austria), odległego obszaru, w którym pracowały społeczności drobnych chłopów. Nagrobek z grobu rodziców Hitlera został usunięty w Austrii w Braunau w 2012 roku, ponieważ miejsce to w ostatnim czasie coraz częściej stawało się celem pielgrzymek dla neonazistów i sympatyków – podaje niemiecka agencja prasowa DPA.

Dziadek Hitlera, Johann Georg Gidler, zatrudniony w młynach, poznał wieśniaczkę Annę Marię Schicklgruber, wówczas gospodynię domową w Grazu. W 1837 roku Anna urodziła syna Aloisa, a dopiero pięć lat później Johann Gidler i Anna Maria pobrali się. Alois nosił nazwisko Schicklgruber do 1876 roku, aż oficjalnie zmienił je – ponieważ wychowywał się w domu swojego wuja Johanna Nepomuka Gidlera – na Hitler. Alois był trzykrotnie żonaty. Jego trzecia żona-Klara Pelzl – była od niego młodsza o 23 lata i urodziła mu pięcioro dzieci, z których tylko dwoje osiągnęło dojrzałość – Adolfa i jego młodszą siostrę Paulę.

Matka Adolfa Hitlera, Klara, była cichą, pracującą kobietą, starannie prowadziła gospodarstwo domowe i starała się zadowolić męża w każdy możliwy sposób. Adolf kochał swoją cierpliwą matkę, a ona z kolei uważała go za ulubione dziecko, mimo że, jak powiedziała, był “szalony”. Zapewniała go, że nie jest taki jak inne dzieci, ale mimo całej jej miłości Adolphe dorastał jako niezadowolone i drażliwe dziecko. Psychicznie podświadomie go ukształtowała, jakby rekompensowała własne nieszczęśliwe życie rodzinne. Adolf bał się swojego surowego ojca, człowieka despotycznego i kłótliwego, który podporządkował dzieci własnemu okrutnemu spojrzeniu na życie. Nieszczęśliwy i samotny, trzykrotnie nieudany żonaty Alois Hitler szukał pocieszenia w piciu.

Niejednokrotnie Młody Adolf musiał zabrać swojego pijanego rodzica do domu. Później wspominał swojego ojca jako pijanego sadystę, który zbierał rodzinne pieniądze. Ten nastrojowy i porywczy despota nieustannie dawał dzieciom poczucie mocy swojego kija lub paska. Alois krzyczał na syna, poniżał go i nieustannie karał. Między dwoma nieprzejednanymi postaciami panowało ogromne napięcie. Prawdopodobnie późniejsza gwałtowna nienawiść Hitlera wynikała z nienawiści do własnego ojca, który był częściowo Żydem – “mischling”. Dziadek ze strony ojca Hitlera był Żydem, pisał o tym w 1972 roku Walter Langer w książce” świadomość Adolfa Hitlera”(W. Langer, “the Mind of Adolf Hitler. The Secret Wartime report”, N.Y., 1972).

“Hitler martwił się, że może zostać szantażowany z powodu żydowskiego dziadka i kazał swojemu osobistemu prawnikowi Hansowi Frankowi sprawdzić jego pochodzenie po ojcu. Frank zrobił to i powiedział fuhrerowi, że jego babcia zaszła w ciążę, gdy pracowała jako służąca w żydowskim domu w Grazu”. Podczas II wojny światowej był to raport dla prezydenta USA Roosevelta i miał tajny dostęp. Langer twierdził również, że” wszyscy analitycy uważają, że Hitler jest prawdopodobnie neurotycznym psychopatą na granicy schizofrenii. Oznacza to, że nie jest szalony w konwencjonalnym znaczeniu tego słowa, ale jest neurotykiem, któremu brakuje odruchów hamujących”. W 1895 roku, w wieku sześciu lat, Adolf wstąpił do szkoły ludowej w miejscowości Fischlham, niedaleko Linzu. Dwa lata później, będąc bardzo religijną kobietą, matka wysłała go do Lambach, do szkoły parafialnej klasztoru benedyktynów, po której miała nadzieję, że syn w końcu zostanie księdzem. Został jednak wydalony ze szkoły, zmuszając go do palenia w klasztornym ogrodzie.

Następnie rodzina przeniosła się do Leonding na przedmieściach Linzu, gdzie młody Adolf od razu celował w nauce. Wyróżniał się wśród towarzyszy wytrwałością, okazując się liderem we wszystkich dziecięcych zabawach. W latach 1900—1904 uczęszczał do szkoły realnej w Linzu, a w latach 1904—1905 do Steyr. W październiku 1907 roku 18-letni Adolf opuścił nieuleczalnie chorą na raka matkę i udał się do Wiednia, aby znaleźć drogę w życiu. Ale spotkał go straszna porażka – nie zdał egzaminu wstępnego na Wiedeńską Akademię Sztuk Pięknych. To był straszny cios w jego dumę, z której nigdy nie wyzdrowiał, uważając “tych głupich profesorów"za winnych tego, co się stało. W grudniu 1908 roku zmarła jego matka, co było kolejnym szokiem w jego życiu. Przez następne pięć lat wykonywał dorywcze prace, jałmużnę lub sprzedawał swoje szkice. Codziennie chodził po kawiarniach, szkicował i próbował sprzedawać rysunki, aby kupić jedzenie. Nieogolony, z długimi włosami i brodą, w brudnym czarnym meloniku i długim, prawie do ziemi płaszczu, wyglądał jak opadający włóczęga.

W Wiedniu nauczył się nienawidzić. Odrzucając teorię Karola Marksa, pozostał wierny antymarksizmowi na całe życie. Pod wpływem pism Karla Lugera Młody Adolf zaczął nienawidzić Żydów jako “szczurów, pasożytów i krwiopijców”. Zdecydował, że Żydzi sprzymierzają się z marksistami, aby zniszczyć świat. “Jeśli Żydzi z pomocą marksistów zwyciężą nad światem, będzie to oznaczać zagładę dla ludzkości”. Ponadto zaczął gardzić demokracją i znalazł ulgę tylko w marzeniach o wielkich i chwalebnych Niemczech, które po obaleniu słabego Habsburga staną się wielkim krajem. W tym czasie zainteresował się mistyką i okultyzmem. W małych kawiarniach Adolf wygłaszał przemówienia polityczne przeciwko tym, których nienawidził. Publiczność zaczęła słuchać bolesnego, irytującego młodzieńca z hipnotyzującym spojrzeniem.