Արդարադատություն և ապագա (Правосудие и будущее)
Text- Size: 26 pp. 3 illustrations
- Genre: Social psychology
Եթե երկրում ստեղծված են ամենաթողության համար նպաստավոր պայմաններ՝ պետք չէ դատել մեղավորին օրենքի նույն խստությամբ,ինչը կարելի էր անել նրա՝ սոցիալապես լավ վիճակում գտնվելու և բարեկեցիկ կյանքեվ ապրելու պարագայում։
Երբ սոցիալապես վատ պայմաններում ապրող անհատի համար չկան երկրում աշխատանքով ապահովելու պայմաններ, ապա զանցանքի և հանցանքի հայտնաբերմամբ չի կարելի կիրառել դատավարական օրենքների ամբողջ խստությունը։
Եթե արդեն օրենքը խախտվել է, ապա նախ պետք է հորինել մեխանիզմներ՝ որպեսզի նա կարողանան հատուցել հասցված վնասի համար։
Մեջբերեմ մի տարբերակ, որն ավելի աիդյունավետ կարեղ է լինել,քան դարեր ի վեր՝ մարդկանց ֆունդամենտալիզմի հետևանքով մինչ օրս գրեթե անփոփոխ գործող պատժիչ համակարգերը։
ՀԱՏՈՒՑՈՒՄ
Գողության համար մեղադրվողը պետք է սեփական ուժերով փոխհատուցի վնասը, և դրա համար պետությունն ունի առանցքային և կիրառական դեր․․․այլապես ինչ իմաստ կա սպասել հանցագործից զղջման զգացում և պատրասկամություն՝ մաքրել սեփական անունը շրջապատի կողմից տրվող պիտակներից։ Ամեն խելամիտ ծրագիր պետք է ունենա իր լուծմանը տանող ճանապարհային քարտեզ, պիտի ցույց տա լուծմանը տանող ուղիները, մանրամասնորեն նկարագրի այդ քայլերի հաջորդականության, նրանցում մեկից մյուսին սահում անցման ձևերը։
Կարող է գործել որևէ գործակալական մարմին՝ զբաղվող բաց ռեժիմով իր կալանքը կրողին աշխատանքի տեղավորելուն։Իհարկե, գուցե ոչ մի գործատու չհամաձայնի տրամադրել աշխատանք մի մարդու, ով պատիժ է կրում գողության կամ թալանի համար, բայց եթե գոյություն ունենան հատուկ ձեռնարկություններ, որտեղ կտեղավորվեն միայն դատապարտյալները, խնդիրը կարելի կլինի համարել լուծված
(1.օգտակար հանածոների հանքեր, 2.որպես անվճար բանվորական ռեսուրս՝ տարատեսակ շինարարություններին մասնակցելու համար,3․ կարի ֆաբրիկիաներ։)
Սա նման է տնային կալանքի պատժաձևին, երբ մարդն իրավունք չունի լքել դատարանի վճռով սահմանված տարածքը, միայ ն թե այս դեպքում կալանավորը պարտավոր է ներկայանալ աշխատանքի վայր, բարեխղճորեն կատարել պարտականությունները և վերադառնալ բնակարան։ Ոիրիշ որևէ տեղում հայտնվելու իրավունք նա չունի, եթե չկան հավելյալ որոշումներ, նրան լավ վարք համար խրախուսելու համար։
Տվյալ ֆիրմային, կամ կազմակաերպության հետ կկնքվի պայմանագիր, ըստ որի՝ անձի՝ կազմակերպությունում աշխատելու ընթացքում, որպես աշխատավարձ ձևակերպվող գումարի շահույթի բաժինը կտրամադրվի հիմնադրամին,որը կկոչենք (տուժողներին հասցված ֆիզիկական և ֆինանսական վնասի փոխհատուցմասն հիմնադրամ):
Շահույթի բաժնեմասը աշխատավարձի այն հատվածն է, որը մնում է որպես ազատ տնօրինման համար՝ տրանսպորտով երթևեկելու օրական ծախսի, ընդմիջման , հագուստ գնելու և այլ ծայրահեղ անհրաժեշտ միջոցների ձեռքբերման համար։Այն կարող է համընկնել օրինակ օրենքով հաստատված միջին աշխատավարձի հետ կամ հաշվարկված լինել բանիմաց տնտեսագետների կողմից, կարևորը, այն չգերազանցի և համընկնի, օրինակ սովորական քաղաքացու շահույթի բաժնեմասին։ Աշխատավարձի արյուր տոկոսից գոնե կեսը կամ ավելին պետք է համարվի ազատ տնօրինման համար գումար, որն էլ կփոխանցվի հիմանդրամին, հիմնադրամն էլ՝ տուժող գործատուին։ Եթե միանգամից հասցված վնասը մեղադրյալը չի մարում և ստիպված է լինում նման հիմունքներով վերադարձնել , ապա անկասկած, սա ավելի նախընտրելի ձև է տուժողի համար, քան մողավորին տեսնել ճաղերի հետևում, բայց լինել թալանված կամ սնանկացած։